Dramaturgie voor organisaties

Elke organisatie, elk project en elke samenwerking bestaat uit verschillende lagen: de mensen, hun rollen en onderlinge verhoudingen, de heersende cultuur, de voorgeschiedenis en uitdagingen binnen de werkcontext. Deze lagen beïnvloeden elkaar, creëren mogelijkheden en leiden soms tot conflict.  Mensen nemen positie in ten opzichte van elkaar en zetten – als het ware schakend – stappen richting hun doel. Ik help deze complexe constellatie te lezen en er lijn in te brengen.

Hoog tijd dat we op andere manieren met elkaar gaan praten!

Dat dacht ik, toen ik dit fantastische essay van Ursula K Le Guin las. En dan bedoel ik fundamenteel anders. Vanuit een ander paradigma.

LeGuin schrijft in haar Carrier bag theory of fiction – die zij dan weer baseert op de Carrier bag theory van Elisabeth Fischer – over hoe wij als narratieve wezens onze geschiedenis en daarmee hoe we naar elkaar kijken

Wat is dramaturgie?

Het woord ‘drama’ betekende in het oudgrieks in de eerste plaats gewoon ‘handeling’ en pas in tweede instantie ‘dramatische handeling’ – wat wil zeggen: handeling met een gelaagde betekenis. ‘Tourgos’ duidt op ‘werk’ of ‘compositie’. De ‘dramatourgos’ is daarmee degene die (dramatische) handelingen in een compositie kan vatten.

Dramaturgie van het wantrouwen

Woorden zijn handelingen leerde mijn lerares Nederlands me al op de middelbare school. Bij een toneelstuk zie je dat heel duidelijk. Uitspraken door personages stuwen het drama voort. Wat je zegt tegen of over de ander en vooral HOE je dat zegt is een handeling. Het zet iets in beweging: de ander gaat zich er naar gedragen. De onzichtbare structuur die onder de uitspraken in een toneelstuk ligt, noemen we dramaturgie. En ik hoor nu al 2 dagen een dramaturgie van wantrouwen op de radio.